شهرستان گلپایگان با شرایط بسیار مطلوب جغرافیایی شامل آب فراوان ناشی از بارشهای فصلی، ذخایر کافی سفره های زیر زمینی و جاری بودن نهارهای متعدد و هوای معتدل با رطوبت مناسب، همواره بستر مناسبی برای شکل گیری و رشد و اعتلای فرهنگهای انسانی در طول تاریخ بوده است. با توجه به پژوهشهای باستان شناسی در سال های اخیر قدمت سکونت در این منطقه به هزاره ششم پیش از میلاد می رسد. بقایای حاصل از بررسی تپه چغاحسن در 15 کیلومتری شمال شرقی گلپایگان و نیز یافته های بررسی محوطه باستانی لهرامش به فاصله 1500 متری غرب آن موید حضور یک فرهنگ پیش از تاریخی درخشان طی دوره زمانی هزاره ششم تا اوایل هزاره سوم پیش از میلاد می باشد.
با تمرکز بر نواحی خاصی از شهرستان گلپایگان یعنی غرقاب و کوچری، در مقیاسی وسیع شاهد حضور تعداد زیادی سنگ نگاره بر روی صخره های این نواحی هستیم. بقایای فرهنگی مرکب از انواع و اقسام نقوش اعم از هندسی، جانوری، گیاهی، انسانی، مشبک و آیینی و علائم خطی در تعداد زیاد در این منطقه وجود دارد، نقوشی که به مثابه دایره المعارف بزرگی از تفکرات، باورها، آیین ها و رشد و بلوغ فکری انسان ها در طول تاریخ اند. نقوشی زیبا و منحصر به فردی که هر کدام بازتابی از ذهنیت ها و باورهای خلق کنندگانشان هستند که تحت تاثیر محیط پیرامون شکل گرفته اند.
وجود دو تپه تاریخی واقع در ابتدای محوطه غرقاب همچنین وجود کتیبه ای به خط پهلوی از دوره ساسانی و نیز یک کتیبه از قرن پنجم هجری در ناحیه غرقاب گلپایگان و نیز چند کتیبه دیگر به خط پهلوی در ناحیه کوچری گلپایگان همراه با علائم خطی اولیه از لحاظ فرهنگی اهمیت این محوطه های باستانی را دو چندان کرده است. تعدد محوطه های دارای سنگ نگاره در شهرستان گلپایگان که همراه با تنوع نقوش، علائم خطی و کتیبه های متعدد از دوره های تاریخی و اسلامی است این ناحیه را به یکی از مهمترین نواحی ایران از این لحاظ بدل می نماید.
سنگ نگاره های شهرستان گلپایگان را به طور کلی در نواحی مختلفی از جمله : غرقاب، حاجیله، قرغن، هنده، لادراز، جاجرمی، صالح پیغمبر، ماکوله، حاج قارا، جلدک، تیکن، شورچه، دالاباغ، مرغ، عباس آباد، سد اختخوان، دربند هنده، مهره سیاه،درخت مهر، الوند، قلعه ابراهیم، هرستانه سفلی و علیا مشاهده کرد.
امید است با پژوهش های بیشتر در این ناحیه، رازهای نهفته آن بیش از پیش آشکار گردد.