گلپایگان از شهرهای کهن ایران در استان اصفهان واقع شده است که از طرف شمال به محلات و خمین و از طرف مغرب به کوه های بختیاری و الیگودرز و از طرف جنوب به خوانسار و کوه های بختیاری و از طرف مشرق به کوه شیخ احمد و کوه سرخ و کوه صالح و ماهور گل گله و بیشه کوه محدود است. ارتفاع آن از سطح دریا ۱۱۲۸ متر است. دشت گلپایگان وسیع و آب آن از رودخانه و قنات و چشمه و منابع آب های زیر زمینی تامین می گردد.
شهر گلپایگان در اصل وردپاتکان به معنی شهر یا سرزمین ورتپات بوده و یکی از نام های ایرانی است. سپس به مرور زمان وردپاتکان، وردپازگان، گردبازگان، گلپادگان و سرانجام گلپایگان شده است. در آثار عربی این شهر را جرفاذقان نگاشته اند که عربی شده، گردباذگان است.
گلپایگان از شهرهای تاریخی ایران است. در اواخر دوران ساسانی از جایگاه مهم تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی برخوردار بوده و این شهر دارای آثار تاریخی و بناهای قدیمی از جمله مسجد و مناره ای از دوران سلجوقی است. بنای امام زاده هفده تن از دوران صفویه است. این شهر یکی از شهرهای بسیار قدیمی در مرکز ایران است که پیوسته مهد علم و دانش بوده و دانشمندان و شعرای ارزنده ای به جامعه علم و ادب تقدیم داشته است.